SALAT-I TEFRİCİYE OKUMANIN KIYMETİ

Salat-ı Tefriciye, “Ya Rabbi Sallallahü Aleyhi ve Sellehim” ile başlayan ve Hz. Muhammed’e (s.a.v.) salat ve selam gönderen bir duadır. Tefriciye’nin 4444 kere okunmasının birçok rivayete dayalı fazileti olduğuna inanılır.

Bilindiği üzere Peygamberimiz’e (sas) salat-ü selam getirmek, bizim ömür boyu mükellef olduğumuz hasbi görevimizdir. Bu konuda Ahzap Sûresi’nde geçen ayette ve birçok hadislerde salat-ü selam okuma emri vardır.

Salat-ı Tefriciye Metni yukarıda ki gibidir.

4444 Kere Tefriciye Okumakla İlgili Rivayetler:

Rivayetlere göre, 4444 kere Tefriciye okumak, hacetlerin (isteklerin) ve sıkıntıların giderilmesi için faydalıdır.
Bazı rivayetlerde, Tefriciye’nin 4444 kere okunmasının, okuyan kişiye cennette 4444 köşk verileceği ifade edilir.
Ayrıca, Tefriciye’nin 7, 41, 100, 444 veya 4444 kere okunabileceği de söylenir.

Bu salatı okumak bazı alimlere göre yapılacak duanın kabulülünü hızlandırır ve bu sebeple 1 oturuşta okunması tavsiye edilirken bazı alimler ise 3 gün süre koymuş bazı alimler ise 7 günde bitirilmeli demiştir.

Aşağıda bu alimlerin bazılarının beyanlarına yer vererek yazımızı sonlandıralım.

Şeyh Muhammed Tunüsi dedi ki: “Kim bu Salat-ı Nariye’ye her gün on bir defa devam ederse onun için sanki rızık gökten yağıyor ve yer onu yeşertip bitiriyor gibi olur.”

İmam Dinuri de dedi ki: Kim bu Salavatı her farz namazı müteakib on bir defa okur da bunu kendine devamlı bir vird haline getirse, şüphe yok ki, o bir nice yüksek mertebelere ve geniş servetlere nâil olur. Her gün esrarı keşfetme niyetiyle bu salavatı Resuller sayısınca (313) defa okuyan kimse arzu ettiği birçok şeyleri görmeye başlar.

İmam Kurtubi diyor ki: Kim çok önemli bir işinin olmasını veya devam edip duran bir belanın def edilmesini arzu ediyorsa, bu salat-i tefriciyeyi dört bin dört yüz kırk dört (4444) defa okuyup çok yüksek ahlâkta ve yaratı-lışta olan Nebiyy-i Zişan Efendimiz’e bununla tevessül etsin. Şübhe yok ki, Allah onun muradının gerçekleşmesi için ona başarılı bir kapı açar ve niyetine göre arzusunu verir. (Muhammed Hakkı b. Ali Nazillili, Hazinetü’l-Esrar ve Celiletü’l-Ezkar, İstanbul, Matbaa-i Âmire, 1891. s. 167-168; Hür Mahmud Yücer, agm, 256-257.