MÜNÂCÂT

MÜNÂCÂT

Bu dil-i mahzûnumuz mesrûr ide sırr-ı habîb
Feyz-i zâtından umarız irişe câna nasîb

“Lî ma’allah” lem’asından eyleye sırra ‘atâ
Kalmaya bu cism ü cânı iki ‘âlemde garîb

Âşiyân-ı kudse pervâz ide bu cân bülbülü
Nice bir bu fânî verde ola nâlân ‘andelîb

Zâhidâ öğretme âdâbından ehl-i vahdete
Bilmeyen âdâb-ı ‘aşķı olmadı hergiz edîb

Mübtelâ-yı mâsivâ kaydından it bizi halâs
Cân u dil derdine sensin yine Yâ Rabbi tabîb

“Ve hüve me’aküm” lem’asından hissedâr it cânımız
Rahmetinden umarız yeksân ola bu’d ü karîb

Neş’e-dâr it sırr-ı vahdetden Fenâyî bendeni
Fazlın ile her merâmın kıl müyesser Yâ Mücîb

Ehl-i Cennet Fenâyî Mehmed Efendi
Kaddesallahu Sırrahu’l-Âlî